|
Gerald
Finzi/ teksten en vertaling van enige werken
De bedoeling
van deze pagina is die liederen van Hardy
waarvan de gebruikte teksten op mij veel indruk maakten,
weer te geven
in een zo goed mogelijke vertaling. Vertalen van gedichten is zeer moeilijk -tenminste
als je dicht bij de
oorspronkelijke
tekst wilt blijven- en daarom is commentaar altijd
welkom. Andere teksten zijn an sich
niet moeilijk
te begrijpen. Hoewel
op sommige nog een copyright van de VS rust, meen ik dat zij ten behoeve van
privé- zangles-
voorbereidingen
wel weergegeven mogen worden.
In de Collected Songs is ook de cyclus van Let us Garlands
bring (Shakespeare)
opgenomen- prachtig om te zingen.
|
War-poems:
|
|
|
a. uit:
Before and after summer :
|
Vertaling C.A.Hansson
|
|
*(nr. 5) Channel Firing (Th. Hardy: publicatie
gedicht
1914)
That night your great guns, unawares,
Shook all our coffins as we lay,
And broke the chancel window-squares,
We thought it was the Judgement-day
And sat upright. While drearisome
Arose the howl of wakened hounds:
The mouse let fall the altar-crumb,
The worms drew back into the mounds,
The glebe cow drooled. Till God cried, "No;
It's gunnery practice out at sea
Just as before you went below;
The world is as it used to be:
"All nations striving strong to make
Red war yet redder. Mad as hatters
They do no more for Christés sake
Than you who are helpless in such matters.
"That this is not the judgment-hour
For some of them's a blessed thing,
For if it were they'd have to scour
Hell's floor for so much threatening. . . .
"Ha, ha. It will be warmer when
I blow the trumpet (if indeed
I ever do; for you are men,
And rest eternal sorely need)."
So down we lay again. "I wonder,
Will the world ever saner be,"
Said one, "than when He sent us under
In our indifferent century!"
And many a skeleton shook his head.
"Instead of preaching forty year,"
My neighbour Parson Thirdly said,
"I wish I had stuck to pipes and beer."
Again the guns disturbed the hour,
Roaring their readiness to avenge,
As far inland as Stourton
Tower,
And Camelot, and starlit Stonehenge
|
Kanaal Beschietingen --- compositie
zomer 1940
Die nacht deden jouw
grote kanonnen , onverwacht,
onze doodskisten (waarin we lagen) ,
schudden
En zij braken de ramen
van het Koor ,
Wij dachten dat het de
Dag des Oordeels was
En schoten overeind.
Terwijl akelig het gejank
van de ontwaakte honden
opsteeg:
de muizen lieten de
kruimeltjes van het altaar (Avondmaal) vallen
de wormen kropen terug in
de (graf)heuveltjes
De pastorie- koe kwijlde. Tot God uitriep: ‘Nee
Er wordt gewoon geschoten
daarbuiten op zee
Net zoals vlak voordat
jullie de grond ingingen
De wereld is weer zoals
gewoonlijk:
Alle naties wedijveren
enorm
Om de Rode oorlog nog
roder te maken.
Stapelgek
Doen zij in de naam van
Christus niets meer
Dan jullie, die in zulke
zaken hulpeloos zijn.
Dat dit niet de Dag des
Oordeels is
Is voor sommigen ook maar
heel gelukkig
Want als het dat wel was,
dan zouden zij veroordeeld worden
vanwege al deze dreiging,
de vloer van de Hel te boenen
Ha, ha, het zal warmer
worden als
Ik op de trompet blaas (
als ik
dat ooit zou doen; want
jullie zijn mannen
en hebben ten zeerste behoefte aan eeuwige rust)’
Zo lagen we daar onder de
grond. ‘Ik vraag me af
Zal de wereld ooit nog
verstandiger worden,’
Zei er een, ‘dan toen Hij
ons ten grave bracht
In onze onverschillige
eeuw!’
En menig skelet schudde
zijn hoofd.
‘In plaats van veertig
jaar te preken’,
sprak mijn buurman
Dominee Drie, ‘zou ik me liever
hebben willen bezatten aan pijproken en bierdrinken’.
Opnieuw verstoorden de
kanonnen het uur
Luid bulderend in hun
gereedheid om te wreken,
Zo ver landinwaarts als Stourton Tower
En Camelot,
en het door de sterren verlichte Stonehenge
|
|
b. June on Castle Hill (uit: to a Poet nr. 5) (words: F. L .Lucas)
On its grassy brow
Not a tower now, Not a stone
Not a trumpet call, Not a hushed footfall
Alone Wild parsley waves its white flags far unfurled
Above a warless world
Earth sleeps in peace Yet without cease
The sky Throbs angrily
As the laden bee sails by,
And, with a secret sting, that sullen hum
Whispers of wars to come
|
Juni op Castle Hill compositie
zomer 1940
Op zijn grassige top,
Geen toren nu, geen steen
Geen trompetgeschal, noch
een zwijgend stapgeluid
Alleen wilde peterselie
wuift, met zijn witte vlaggen
zich ontplooiend boven
een wereld zonder oorlog
De aarde slaapt in vrede,
maar toch trilt onophoudelijk
De lucht vol angst,
Net als de bezwangerde
bij voorbij vliegt
En met een geheime angel , die akelig gonst
Fluistert over oorlogen
die komen
|
|
Uit : I said to love :
|
|
* c. (nr. 2) At Middle-Field Gate in February (Th. Hardy: Moments of vision and miscellaneous verses (1917) : The bars are thick with drops that show As they gather themselves from the fog Like silver buttons ranged in a row, And as evenly spaced as if measured, although They fall at the feeblest jog. They load the leafless hedge hard by, And the blades of last year's grass, While the fallow ploughland turned up nigh In raw rolls, clammy and clogging lie Too clogging for feet to pass. How dry it was on a farback day When straws hung the hedge and around, When amid the sheaves in amorous play In curtained bonnets and light array Bloomed a bevy now underground! |
Bij de Middle-Field
Poort in Februari
De stangen zijn vol druppels die
-als zij bijeen zijn gekropen vanuit de mist-
eruit zien als zilveren knopen op een rij gezet,
en zo op gelijke afstand geplaatst alsof het is
uitgemeten,
hoewel ze bij het kleinste duwtje al vallen.
Ze beladen de bladloze heg vlakbij
en de grassprieten van afgelopen jaar
Terwijl het nabije geelbruine akkerland,
omgeploegd
in slingeringen, vochtig en samengeklont ligt
te klonterig om er met je voeten doorheen te
kunnen.
Hoe droog was het op een(die) dag, lang geleden
Toen de strohalmen overal in en rond de heg hingen
Toen , temidden van de schoven als in een liefdesspel
met geplooide mutsen en in lichtbewapende slagorde
Een gezelschap schitterde, dat nu onder de grond
ligt
|
|
(nr. 1 loflied op Homerus) ,
2, 3 en 4 over baby’s en geboorte:
To a poet
|
|
* (nr. 1)To a Poet a Thousand Years Hence (J. E. Flecker) I who am dead a thousand years, And wrote this sweet archaic song, Send you my words for messengers The way I shall not pass along. I care not if you bridge the seas, Or ride secure the cruel sky, Or build consummate palaces Of metal or of masonry. But have you wine and music still, And statues and bright-eyed love, And foolish thoughts of good and ill, And prayers to them who sit above? How shall we conquer? Like a wind That falls at eve our fancies blow, And old Maeonides the blind said it three thousand years ago. O friend unseen, unborn, unknown, Student of our sweet English tongue, Read out my words at night, alone: I was a poet, I was young. Since I can never see your face, And never shake you by the hand, I send my soul through time and space To greet you. You will understand. |
Voor een dichter, duizend jaar geleden
Ik die al duizend jaar
dood ben
En dit zoete archaïsche lied schreef,
Zend je mijn woorden als boodschappers
op de weg die ik niet zal kunnen vervolgen(afmaken)
Het maakt me niet uit of je de zeeën overbrugt
Of zorgeloos de wrede hemel bevliegt
Of volmaakte paleizen bouwt
Van metaal of van steen
Maar heb je nog wijn en muziek
En standbeelden en schitterend ogende liefde
En dwaze gedachten over goed en kwaad,
En gebeden tot degenen die boven huizen?
Hoe zullen we overwinnen? Als een wind
Die `s avonds opsteekt en onze fantasieën wegblaast ,
En de oude blinde Maeonides
(=Homerus)
Zei het al drieduizend jaar geleden.
O ongeziene, ongeboren, onbekende vriend,
Student van onze zoete Engelse taal
Lees mijn woorden `s nachts, alleen:
Ik was een dichter, ik was jong.
Omdat ik jouw gezicht nooit kan zien
En nooit je hand kan schudden
Zend ik je mijn ziel, door tijd en ruimte
Als groet. Je zult het begrijpen
|
|
* (nr. 2) On parent knees, a naked new-born
child, (Perzisch)
Weeping thou sat'st, while all around thee smil'd:
So live, that sinking to thy life's last sleep,
Calm thou may'st smile, while all around thee
weep.
|
Tekst spreekt voor zich
|
* (nr. 3) Intrada An empty book is like an Infant's Soul, in which anything may be written; it is capable of all things but containeth nothing. I have a mind to fill this with profitable wonders, and with those things which shall shew my Love. Things strange yet common, most high, yet plain: infinitely profitable, but not esteemed; Truths you love, but know not. |
Tekst spreekt voor zich
|
*(nr. 4) The Birthnight Dearest, it was a night That in its darkness racked Orion's stars; A sighing wind ran faintly white Along the willows, and the cedar boughs Laid their wide hands in stealthy peace across The starry silence of their antique moss: No sound save rushing air Cold, yet all sweet with Spring, And in thy mother's arms, couched weeping there, Thou, lovely thing. |
Tekst spreekt voor zich
|
(nr. 5) June on Castle Hill (war poem)- nog onder VS copyright Dit lied en de vertaling ervan is weergegeven onder Chanel Firing omdat deze liederen gezien worden als de ‘War Poetry’van G. Finzi |
|
(nr. 6) Ode on the Rejection of St. Cecelia –VS copyright wordt niet weergegeven door mij want niet verder bestudeerd. |
|
Andere zeer bekende , dan wel heerlijk te zingen liederen: |
|
Uit: Earth and air and rain: |
|
* Nr. 5: So I have Fared (a song of travel) Simple was I and was young; Kept no gallant tryst, I; Even from good words held my tongue, Quoniam Tu fecisti! Through my youth I stirred me not, High adventure missed I, Left the shining shrines unsought; Yet - me deduxisti! At my start by Helicon Love-lore little wist I, Worldly less; but footed on; Why? Me suscepisti! |
When I failed at fervid rhymes, "Shall", I said, "persist I?" "Dies" (I would add at times) "Meos posuisti!" So I have fared through many suns; Sadly little grist I Bring my mill, or any one's, Domine, Tu scisti! And at dead of night I call; "Though to prophets list I, Which hath understood at all? Yea: Quem elegisti?"
|
* Nr. 6: Rollicum-Rorum When Lawyers strive to heal a breach And Parsons practise what they preach: Then Boney he'll come pouncing down, And march his men on London town! Rollicum-rorum, tol-lol-lorum, Rollicum-rorum, tol-lol-lay! When Justices hold equal scales, And Rogues are only found in jails; Then Boney he'll come pouncing down, And march his men on London town! Rollicum-rorum, tol-lol-lorum, Rollicum-rorum, tol-lol-lay! |
When Rich Men find their wealth a curse, And fill therewith the Poor Man's purse; Then Boney he'll come pouncing down, And march his men on London town! Rollicum-rorum, tol-lol-lorum, Rollicum-rorum, tol-lol-lay! When Husbands with their Wives agree, And Maids won't wed from modesty; Then Boney he'll come pouncing down, And march his men on London town! Rollicum-rorum, tol-lol-lorum,
Rollicum-rorum,
tol-lol-lay!
|
* Nr. 7: To Lizbie Browne Dear Lizbie Browne, Where are you now? In sun, in rain? - Or is your brow Past joy, past pain, Dear Lizbie Browne? Sweet Lizbie Browne, How you could smile, How you could sing! - How archly wile In glance-giving, Sweet Lizbie Browne! And, Lizbie Browne, Who else had hair Bay-red as yours, Or flesh so fair Bred out of doors, Sweet Lizbie Browne? When, Lizbie Browne, You had just begun To be endeared By stealth to one, You disappeared My Lizbie Browne! |
Ay, Lizbie Browne, So swift your life, And mine so slow, You were a wife Ere I could show Love, Lizbie Browne. Still, Lizbie Browne, You won, they said, The best of men When you were wed Where went you then, O Lizbie Browne? Dear Lizbie Browne, I should have thought, "Girls ripen fast," And coaxed and caught You ere you passed, Dear Lizbie Browne! But, Lizbie Browne, I let you slip; Shaped not a sign; Touched never your lip With lip of mine, Lost Lizbie Browne! So, Lizbie Browne, When on a day Men speak of me As not, you'll say, "And who was he?" - Yes, Lizbie Browne. |
·
http://www.recmusic.org/lieder/f/finzi.html
|